De turnzak

Tegenwoordig worden boekentassen online besteld en netjes thuis afgeleverd door de pakjesdienst. Makkelijk en slim (geen jengelende kinderen in één of andere winkel, geen ruzie over de lelijke K3-boekentas en vul gerust aan).

Minder slim was de uitspraak: 'Een turnzak maak ik zelf wel.' Dat en de combinatie van vakantie-uitstelgedrag. Zelfs tijdens vier weken verlof heb ik geen stuk stof, laat staan mijn naaimachine aangeraakt.

Zondag 1 september: turnzakday (of toch: ergens tussendoor, op een uurtje tijd). Omdat ik geen zin had om het hoofd te breken over patronen, heb ik het exemplaar uit 'Stof voor durf het zelfvers' gemaakt.

De stof is een restje van wat ik hier gebruikte. Met fluoroze paspel in de bodem heb ik een klein meisje heel blij gemaakt (lees: scoren!!!).

Iets minder scoren (bij mij dan) was: 'Mama, vrijdag hebben we zwemmen. Maak je dan ook een zwemzak?'

Een babyjurkje

We hebben er een nieuw buurtbewonertje bij! Een mooi, klein babymeisje. Het zusje van twee stoere jongens die in de klas van de zoon en de dochter zitten. Tijd voor een kadootje!

Babykleertjes maken is de max! Gaat supersnel en je hebt bijna geen stof nodig.
De dochter was blij dat ik een restje Liberty stof (hier gekocht) gebruikte van dit jurkje. "Dan lijkt die een beetje op mij, hé, mama?"

Het patroontje vond ik hier.

Het enige wat ik aanpaste is het lint dat je in principe boven de naad van de twee delen van het voorpand moet stikken. Ik stak een stukje kant tussen de twee verschillende stofjes. Gescoord bij het fourniturenkraam op Sint-Jacobs. Tussenstikken en op 1 mm doorstikken.

How cute is that?

Een rok in een kwartiertje

Het begon met een vergeten rommelmarktdoos boven op een kast...

Een doos vol mooie kleertjes die helaas te klein zijn voor de dochter. 

Klaar om bij de rest van de rommelmarktspullen te zetten. 

En toen diepte de dochter dit zomerjurkje op. 

'Jammer dat ik dat niet meer kan aandoen, mama, want ik vind het nog altijd heel mooi.' 

En het kind had gelijk!

Upcycling, recycling, duurzaam, ... noem het zoals je wil, maar een luie naaister noemt dit een gouden kans.

Ik knipte het smockgedeelte van het jurkje (en had dan beter de rand afgewerkt met een overlocksteek, maar ik was echt echt lui) en naaide er een elastiek aan volgens deze methode. Geen rimpeldraden of ander extra werk. Gewoon stof en elastiek in gelijke delen verdelen, genoeg speldjes en stikken.

Voilà! Een rok in een klein kwartiertje (echt waar!).

De Marie Laure jurk

Een workshop om dit jurkje te maken: de Marie Laure jurk.

Zonder de uitleg zou het me echt niet gelukt zijn. Zeker die zakken niet.

Nog maar eens werd me duidelijk dat als je echt mooie dingen wil maken, precies werken geen overbodige luxe is, maar een noodzakelijk kwaad.

Het kraagje paste niet omdat ik de schoudernaden niet precies op 1 cm gestikt had. Losmaken en opnieuw stikken. Wat daarop volgde was een gelungel van fout gestikte naden, doormiddengeplooide kragen, op de verkeerde kant gestreken vlieseline, kortom sewing horror.

Gelukkig kon ik me herpakken. Misschien zat het glaasje wijn van de gastvrouw daar voor iets tussen...

Op de avond van de workshop kreeg ik het bovenstukje met kraag en rits af en al één van de zakken in de rok. De rest (plooien in voor- en achterpand rok, zak 1 afwerken, zak 2 from scratch, rok aan kleed) deed ik the morning after. Voor één keer was ik blij dat de zoon en de dochter zo een vroege vogels zijn...

   

Een kleedje voor Emma

Eén van de dochters vriendinnetjes viert binnenkort haar lentefeest. Als antwoord op de obligate mail naar de mama met de vraag met welk kadootje we best komen aandraven, kwam de boodschap: een kleedje? En zo geschiedde...

Emma mocht zelf het stofje en het model kiezen. Ze had vrije keuze uit mooie stofjes oa. van Petit Pan en Liberty, maar die wou ze niet. Het rood met kleine witte bolletjes was prima voor haar. Ook in de modelletjes koos ze - na een uitgebreide pas-sessie - het meest eenvoudige wat er tussenzat. Ideaal dus.

Het enige wat ik aan haar keuze veranderd heb, is het flapje. Emma wou dit flapje, maar ik had niet genoeg stof, dus heb ik er een wit Peter Pan-kraagje van gemaakt (fingers crossed dat ze het mooi vindt). Hiervoor nam ik het kraagje van de MarieLaure jurk van deze mevrouw en rondde de hoekjes af.

Om het af te maken: een witte riem met strik.

• Voor de riem: knip een strook stof van 70 cm x 5 cm, goede kanten op elkaar en stikken op 7 mm. Eén van de korte kanten open laten om te keren (lees: prutsen met een breinaald), de naadjes naar binnen en doorstikken. Het geeft niet dat je het stiksel ziet, want daar komt straks toch een strik op.
• Voor de strik:
• neem een rechthoek van 10 cm op 10 cm, vouw dubbel met de goede kanten op elkaar, stik op 7 mm en laat in het midden een gat om te keren. Voor het keren knip je best de hoekjes schuin af. 
• knip een strookje van 3 cm op 4 cm, vouw in de lengte dubbel met de goede kanten op elkaar en stik op 7 mm. De korte kanten mogen open blijven. Keer.
• frons de rechthoek tot een strik. Ik heb er met naald en draad een steekje in gedaan om de frons vast te zetten, maar het kan ook zonder.
• vouw het korte strookje mooi om de strik en zet vast met een steekje (of gebruik stoflijm). Knip het teveel van het strookje af of vouw het dubbel rond de strik zodat het uiteinde aan de achterkant zit.
• naai de strik op het lint & zet er een drukknopje aan, daar waar je de strik bevestigd hebt (dan zie je die draadjes niet meer)

Hopelijk vindt Emma haar kleedje mooi.

Misschien neem ik toch nog een klein kadootje mee. Voor de zekerheid...

Een hemd

De zoon wil dat ik ook eens iets voor hem maak. Blijkbaar is hij dit al vergeten, maar bon. Hij heeft een punt. Een rokje of een kleedje lijkt sneller gemaakt dan 'iets' voor een jongen. Mijn goede voornemen: een hemdje! En niet zo maar een hemdje, maar het Gingerbread hemd uit dit boek.

Het is weer een proefmodelletje. Het lijkt wel alsof ik er niet toe kom 'echte' modelletjes te maken met een zorgvuldig gekozen stof, maar dat komt nog. Denk ik.

Lessons learned:

• het zakje mag iets meer naar rechts (of is het links?). Meer in het midden dus.
• het kraagje beter of anders omstrijken
• het biais lint om de kraag af te werken er niet op smijten, maar zorgvuldig en netjes naaien op een mm of 2 van de rand en niet middenin
• de bovenste knoop beetje lager zetten (dan krijgen we 's morgens geen gorgelgeluiden meer van de zoon die blijkbaar iets heeft tegen dichtgeknoopte bovenste knoopjes en - zeg niet dat ik u en uw dochters niet gewaarschuwd heb - later ook met zijn hemd halfopen zal lopen)

Het volgende hemdje zal in een stofje van Cozette zijn.

Het zal de zoon alvast worst wezen. Hij is al lang blij dat het een blauw hemdje is en dat zijn bovenste knoopje mag openstaan.

Mambo jurk

Een nieuw boek. En wat voor één! De patronen zien er een beetje complex uit, maar met de uitleg en een beetje logisch denken, valt het best wel mee.

Het is soms moeilijk in te schatten hoe groot een patroon valt en ik ben te lui om zowel het kind als het patroon grondig te meten. Ook valt nauwkeurig stikken niet altijd binnen mijn spanne van geduld. Daarom maak ik nieuwe patronen altijd eerst eens in een oefenstofje (lees: eentje van 4 euro/meter uit de strik in Ledeberg).

Het werd een smaragdgroen exemplaar van de mambo jurk (het linkse jurkje op de boekcover). Om het gezeur over de kleur roze te vermijden, heb ik fluoroze paspelband gebruikt. Ik had nog nooit met paspel gewerkt, maar het is niet moeilijker dan een gewone naad stikken en het resultaat is zo veel mooier.

En echt, het patroon zit ingenieus in elkaar. Zelfs de binnenkant is mooi afgewerkt met een voering zodat je geen lelijke naadjes ziet. Het boek begint met de boodschap dat je niet snelsnel iets in elkaar moet steken. Hm, ik moet dringend iets doen aan mijn gebrek aan geduld.

Appeltjestrui

In de kast van de zoon en de dochter ligt al een homemade sweater. Alletwee in iets dikkere tricot en met een mooie print. Een lapje effen sweaterstof kon ook zo een trui worden, maar lang leve Pinterest voor de instant inspiratie.

Schoon groen is schoon, maar kan wel iets extra gebruiken... Een schouderstukje in appeltjesstof bijvoorbeeld.

Eerst wou ik het halsboordje in dezelfde stof als de trui, maar daar kon de krullenbol van de dochter dan weer niet door. Afknippen en boordstof in de plaats.

Een pennenzak

Mijn tornmesje en ik zijn dikke vriendjes geworden tijdens het pennenzak-experiment. De uitleg vond ik hier. Zag er niet zo moeilijk uit en dat is het ook niet. Alleen zorgt een combinatie van ongeduld en roekeloos enthousiasme voor foute stikkingskes.

Bij de eerste versie zouden alle stylo's  uit de pennenzak vallen en de vorm leek eerder op een banaan ipv een mooi rechthoekje. De instructie 'vouw in een rechte hoek' kan je op verschillende manieren interpreteren. De mijne was duidelijk niet de juiste. Weer iets dat we geleerd hebben! En het is nog goed gekomen.

Wolkje

Het zat al even in mijn hoofd: een lekker zacht wolkjeskussen. Voor de zoon die van zacht houdt en van kussens. Van mental image naar een vondst op Pinterest om te bewijzen dat het de moeite waard is. Met een restje witte nep schapenvacht en wat blauwe stof, kan het niet misgaan.

Op een groot blad of patroonpapier een wolkjes-sjabloon tekenen. Foolproof! Want wolkjes mogen een beetje een rare vorm hebben.

Stof knippen. Zorg er wel voor dat je niet doet zoals ik en de stof langs de juiste kant legt. De twee delen moeten in spiegelbeeld zijn.

Ahum! Bij nader inzien had ik mijn stof beter eerst gestreken. Soit.
Goede kanten op elkaar en stikken.

Vullen deed ik met de vulling van een ikea kussen, maar je kan ook vulling kopen bij de hema of in een naaiwinkel.
Het keer/vulgat dichtmaken vond ik niet zo simpel, maar het is gelukt!

De zoon en de dochter hebben er voor gevochten.

Sport Lilli

Een sporttas. Dat wou de dochter. Ze gaat nu naar de zwemles met een aftands zakje van Kitch Kitchen dat nog perfect in orde is en ideaal voor zwemgerief, maar ze wou eens iets nieuws. Van wie zou ze dat hebben?

Tada!

Niet perfect, maar ook niet slecht voor de eerste keer.

Het patroon en duidelijke uitleg vond ik hier. Al heb ik met het rits-inzetten bijna mijn naaimachine naar de *%° geholpen. Ook de voering inzetten met naald en draad was niet echt hoe ik het in gedachten had. Die gaatjes in mijn vingers hadden vermeden kunnen worden als ik deze techniek toegepast had. Voering en buitentas zonder manueel naaldwerk. Dat is dan voor de volgende keer...

De zoon wil ook een sporttas. Om zijn zwaard in te vervoeren. En zijn kroon...

Een kleedje met bollen

Na een paar experimenten met tricot durf ik het aan: een patroon aanpassen. Veel aanpassen is er niet aan, eigenlijk. Ik wil korte mouwen ipv lange. Dat kan toch niet moeilijk zijn? En, in plaats van een t-shirt moet het een kleedje worden.

Het werd een t-shirt patroon uit Ottobre Design 3/2011. Een passend kleedje mooi gelijk leggen met het patroon, overtekenen en het kleedjespatroon is klaar.

De stof is een lapje uit de coupon-kast van De Stoffenkamer. Ideaal voor een experimentje.

Nu nog met zorg en een beetje geduld aan elkaar stikken. In mijn geval betekent dat ook: hier en daar gaatjes retoucheren.

Klaar! En voor je denkt, is dat normaal die onderkant van dat kleedje? Nee, dat moet nog gezoomd worden, maar als de jurk aan het kind hangt, is het ideale moment om toch een fotootje te trekken...

Om het slaapkleedgehalte te verminderen: een bloemetje in flockfolie. Die bloem is niet van eigen hand, maar afgekeken van de houten broche van Snug die al een tijdje in mijn kast ligt.

Helemaal klaar!

Stempels

Stempels. tegenwoordig vind je op elke zichzelf respecterende webshop een hoop coole stempels. Mooi, leuk en fantastisch, maar vaak veel te duur. Zelf maken dan maar! De uitleg vond ik hier.

En hop! Naar de Banier om gutsen (jaja, daarmee snij je je stempel) en linoleum. Met simpele witte gommen uit de Hema lukt het ook prima.

Een tekening maken op de gom, uitsnijden en (bijna) klaar.

Eén nadeel: die gutsen zijn echt scherp en ik soms een beetje onstuimig. Resultaat: bloederig tafereeltje en een klein stukje vinger minder.

Verbouwingen zijn vaak een merde, maar in dit geval een zegen. De restjes van het hout voor de zolder  zijn ideaal om de stempels op vast te lijmen. Wel een beetje opschuren tegen splinters.

De zoon is vooral fan van het anker...

Nieuwe oorbellen

Ik heb nood aan nieuwe oorbellen. Die passen bij mijn nieuwe fluo ketting. Nergens te vinden natuurlijk, maar geen nood! Massa's basic knoopjes in mijn knoopjesdoos (je weet wel, die witte die in naaidozen zitten). De basicversie zag ik bij de huiszwaluw. Maar waarom simpel als het ook moeilijk kan. Gewoon wit past toch niet bij fluo. Toch?
Dus aan de slag met naald en (fluo)draad. Een oorbel-achterkantje er op en klaar...

Wit wit wit

Eindelijk. Na lang wachten en ontelbare keren de kou te trotseren naar de brievenbus zijn ze daar: de acryl cutouts die ik op Etsy vond. Wolkjes, sterretjes en vogels in prachtig wit. Oorbellen en een konijnenketting. Zeker en vast. Maar dan moest ik wel nog van die kleine opplak-achterkantjes voor stekertjes vinden (hoe heet dat eigenlijk officieel?).
Lang leve het www! En de koerierdienst natuurlijk.

Cloud-oorbellen!

Al zouden deze donderwolkjes misschien beter passen...

Grote jongens, kleine jongens

Je weet wel. Je vindt een prachtig stofje en weet nog niet meteen wat het zal worden. Je koopt genoeg, maar ook niet te veel zodat je niet té veel overschot hebt waar je niets meer mee kan aanvangen. Soit. Het werd dus een pull met raglan mouwen voor zoonlief. Voor grote jongens.

En de prins-ridder doet hem niet meer uit!

Nieuw leven vraagt op zijn minst een kadootje. Bleek dat ik toch meer stof over had dan ik in gedachten had. Als dat kersverse babietje ook nog eens een buurtbewonertje in spe blijkt te zijn en de knippie een makkelijk baby t-shirt in maatje 62 bevat... Perfect is het niet, want geduld is niet mijn grootste deugd, maar het kan er mee door.
Tada! De versie voor kleine jongens.

achterkant

voorkant